Kontranarativi o „ratu protiv terorizma“ u izabranoj prozi nakon 11. septembra 2001.

Vođena potrebom kritičkog propitivanja inicijalnih tumačenja događaja terora kao ubilačkih izraza kulturno determinisane ozlojeđenosti i ekstremizma, kojima se u potpunosti izbjegava historija kao okvir njihove geneze, ova kratka studija se u svom glavnom dijelu usredsređuje na reprezentativne prozne tekstove nekolicine anglofonih i jednog frankofonog autora, te ih čita kao kontanarative kojima se revidira temeljna reduktivna binarnost na kojoj počiva narativ o „ratu protiv terorizma“ kao vrijednosno određenom sukobu Amerike/Zapada i inferiorne fatalne drugosti, oličene u (lošem) islamu. Radnje analiziranih romana protežu se od Velike Britanije i SAD-a do bliskoistočnih žarišta „rata protiv terorizma“, poput Izraela, Palestine i Iraka. Zajedničko raznolikim specifičnim kontekstima, iskustvima i procesima kojima se bave analizirani tekstovi jeste izraženi jaz između percipiranih pobjednika i gubitnika unutar difuzne imperije koju ne omeđuju geografske granice i autorski pokušaji davanja alternative radikalizmu i (samoubilačkom) nasilju kao jedinom percipiranom protivotrovu iskustvima gubitka digniteta i osjećanja samoljublja.